Het verdriet van de Schilderswijk

Nieuw boek over de Schilderswijk, Het verdriet van de Schilderswijk, over de teloorgang van de Schilderswijk 1960-1980, uitgegeven bij Blauwburgwal.

Het Voorburgs Dagblad wijdde er op 19 december een artikel aan, zij meldden dat publiciste Van Charante “het langgerekte sterfbed” van de wijk beschrijft. In Den Haag Centraal verscheen op 14 januari een groot artikel onder de kop 'Omstreden boek over ‘ondergang’ oude Schilderswijk'. Dat artikel sluit af met het commentaar van de in de Schilderswijk opgegroeide oud-PvdA-wethouder van stadsvernieuwing Adri Duivesteijn: “Van Charante heeft op haar manier grondig onderzoek gedaan, maar ze is wel een onderzoeker voor wie de uitkomst vaststaat en die vervolgens op zoek is gegaan naar bewijs. Ze signaleert terecht dat de oude wijken veranderd zijn. In het vroegere beleid moesten de autochtone Schilderswijkers inderdaad verplaatst worden. Het plan ‘Van grijs naar groen’ (niet uitgevoerde ingrijpende nieuwbouw, 1968, red.) was daar een voorbeeld van. En de actiegroep Betaalbare Huren was er een reactie op. Daarna kwam als antwoord het programma ‘Bouwen voor de buurt’. Daarin werd juist wél rekening gehouden met de oorspronkelijke bewoners. Inderdaad, veel mensen zijn doorgeschoven. Maar zolang de stad zich uitbreidt, zullen er ‘volksverhuizingen’ plaatsvinden. In de Schilderwijk is van omvolking in de zin van een beleid van ‘allochtonen voor autochtonen’ nooit sprake geweest.”